De Raad van State heeft 8 februari jl. geoordeeld dat de geplande waterkrachtcentrale bij Borgharen vooralsnog niet mag worden gebouwd.
Half december 2011 diende bij de Raad van State in Den Haag het hoger beroep dat door Visstandverbetering Maas en Sportvisserij Nederland in samenwerking met Sportvisserij Limburg was aangespannen in de zaak over een van de noodzakelijke vergunningen nodig voor de bouw van een waterkrachtcentrale in de Maas bij Borgharen.
Op 8 februari, werd de uitspraak van de Raad van State bekend gemaakt. Die uitspraak komt er op neer dat de vernietiging van de vergunning voor de waterkrachtcentrale door de rechtbank van Maastricht gehandhaafd blijft. Daarmee is de Waterwetvergunning voor de bouw van een waterkrachtcentrale in de Maas in de stuw bij Borgharen (Maastricht) definitief binnen het Nederlandse rechtsstelsel vernietigd. De bouw van een waterkrachtcentrale in de stuw Borgharen kan daarmee niet van start gaan. Door deze uitspraak komt voorlopig een einde aan een zaak die zich eigenlijk al bijna 20 jaar voortsleept.
Bovendien werd het beroep van Sportvisserij Nederland door de Raad van State ontvankelijk verklaard dat er weldegelijk een nieuwe MER-procedure (Milieu Effect Rapportage) voorafgaand aan de vergunningverlening had moeten plaatsvinden. De Raad van State bevestigde verder de uitspraak van de rechtbank van Maastricht dat met de twee bestaande waterkrachtcentrales de 10% sterftenorm van Rijkswaterstaat wordt overschreden en dat er dus geen ruimte meer is voor een derde waterkrachtcentrale in de Maas. De Raad van State bevestigde tevens in haar vonnis dat het bij het beoogde visgeleidingssysteem gaat om een systeem dat niet in de praktijk is beproefd. Wat betreft de toetsingskaders voor de Europese Kaderrichtlijn Water (KRW) stelt de Raad van State verder dat Rijkswaterstaat c.q. de minister niet alle toetsingskaders heeft doorlopen.
Sportvisserij Nederland ging samen met de hengelsportvereniging Visstandverbetering Maas (VVM) ook in hoger beroep tegen de uitspraak dat er voldoende rekening was gehouden met de Benelux-beschikking aangaande vismigratie van 2009. Deze Benelux-beschikking geeft aan dat bij bestaande en nieuwe migratiehindernissen voor vis, deugdelijk visgeleiding en migratieroutes aangelegd moeten worden. Dit beroep heeft het jammergenoeg niet gehaald, de Raad van State beoordeelde dat er wel voldoende rekening was gehouden met de Benelux-beschikking.